Lepiej by było jakby mnie nie było… czyli o poczuciu bycia niewystarczającym.
Ostatnio zauważam, że gdy nastolatek/ nastolatka się złości to złości się na siebie. Nie na rodziców, młodsze czy starsze rodzeństwo, nauczycieli, przyjaciół, znajomych. Wiele negatywnych emocji kieruje wobec siebie.
Kiedy rozmowa toczy się dalej młody człowiek ujawnia poczucie bycia niewystarczającym, nieadekwatnym. Mówi: „Wszystkich zawodzę.” Powstrzymuje wówczas łzy, aby nie pokazać, że sobie nie radzi. To też jest według niego niewłaściwe. „To nie są poważne problemy. Ludzie nie płaczą w takich sytuacjach. Nie mogę się tak zachowywać.”
Czy nastolatek dostaje taki komunikat wprost ? Czy ktoś mu mówi, że jest niewystarczający? Niekoniecznie. Czasami z nieznanych powodów myśli o sobie w ten sposób. Czasami porównywanie go do innych wywołuje taki efekt. Czasami brakuje im słów uznania ze strony ważnych dla nich osób (rodziców, dziadków itp).
Krok po kroku szukamy przyczyn, aby odkryć, które myśli wywołują takie odczucia. Potem można dokonywać zmian szukając dowodów na prawdziwość tych myśli.